De Antwerpse muziekgroep Geppetto & The Whales vroeg me een aantal maanden geleden om een tekst te schrijven over hun nieuwe album ‘Passages’, dat uitkwam bij PIAS op 18 januari 2019. Met aandacht beluisterde ik hun muziek en kroop dankbaar in mijn pen. Het resultaat kan je hieronder lezen.
Klanken zijn breekbaar en broos. Door hun onzichtbaarheid raken ze de ogen niet. Ze bewegen in gevoelige ruimtes, voortdurend op zoek naar houvast. De mens vervult deze drang naar geborgenheid door met aandacht en verwondering te luisteren. Die ontvankelijkheid maakt hem tot een kwetsbaar wezen. Openstellen betekent geraakt kunnen worden, gekwetst kunnen worden. Het is binnen die melancholieke stemming dat de schoonheid van muziek tot uiting komt. De luisteraar krijgt een besef van verlies of vreugde in connectie met de wereld. De muziek wordt een gesprekspartner, een quasi-subject, een metgezel die ons uitnodigt om mens te zijn.
Passages speelt in op deze weemoed. Ze laat de luisteraar contact maken met vergankelijkheid, op een veilige manier. Ze laat ons zien dat kwetsbaarheid krachtig kan zijn, dat verlies lijkt op golven in een menselijke oceaan, die pijnlijke hoogtes kunnen bereiken maar die uiteindelijk ook weer wegspoelen. Melancholie is een kracht die het water doet ombuigen tot schuimkoppen. Het is als zoet verdriet. Verdriet met een suikerrand. De muziek grijpt niet in bij de natuurlijke bewegingen van emoties en gedachten, maar maakt deze wel draaglijker. Het biedt de geborgenheid die nodig is om zonder angst de confrontatie met heftige emoties aan te gaan.
Muziek is op die manier een afspiegeling van hoe het leven geleid kan worden. Ze geeft ons moed om het verzet tegen de overweldigende vitaliteit van het leven los te laten en die een plaats te geven binnen een project van een meer kunstig leven. Ze leert ons zeilen op de zee en geeft ons vertrouwen om elke golf aan te kunnen. Zelfs de dagen dat ons schip lijkt te breken en het vasteland ver weg is, speelt ze de rol van de verleidster. Ze verleidt ons telkens weer opnieuw tot leven en niet opgeven. Dat is essentieel aan de muziek: ze stimuleert de luisteraar om terug in beweging te komen. Dat is wat Geppetto & the Whales op Passages probeert te doen: rauwe emoties kneden, vloeibaar maken. Het is als kil vastgeroest verdriet dat uit elkaar valt. Klanken die dissonante gevoelens een richting uitduwen. Stroomafwaarts. Naar een beekje, onderaan een berg, waar de chaos een rustpunt bereikt om daarna weer verder te stromen.
Meer informatie over het nieuwe album en de bijhorende optredens kan je vinden op https://www.geppettoandthewhales.com/
Geef een reactie